Bright Lasse of Dazzling Black
..
Lasse
|
Aanvankelijk bleek het hele nest erg terughoudend naar mensen, maar dat trekt steeds meer weg. Lasse laat zich nu vrij makkelijk benaderen. Hoewel Lasse zeker meer Will-to-please heeft als zijn moeder en in die zin wel geslaagd is, heeft hij een aantal onhebbelijkheden, die maken dat het moeilijk is om met hem iets te ondernemen.
Allereerst heeft hij nul geduld, waardoor een oefening in een nano-seconde uitgevoerd wordt, maar direct weer gestopt om aan het volgende te beginnen. Hij leert nu wel langzaam iets meer rust, maar het blijft wel lastig.
Ten tweede kent hij maar twee standen: uit of mega-turbo. Ertussen zit niks. Ook daar leert hij heel langzaam wat tussenstanden, maar ook daar is hij een soort kruitvat dat ontploft zodra er iets te gebeuren is. Dat is meteen het probleem thuis: hij kon uren rustig liggen te slapen, maar zodra hij dacht dat we uit gingen, vloog hij in mega-turbo, draaide helemaal door en pakte de eerste de beste hond in zijn buurt. Dat kon Ellis zijn of Pella. Hij is de beste maatjes met beide, maar op zo'n moment ziet hij niks meer. Om die reden zit hij nu thuis helaas in een kennel.
Lasse blijkt zeer onzeker én reactief. Die combinatie maakt, dat hij alles wat hij vreemd vindt oplost door aan te vallen. En aangezien hij maar twee standen kent, gaat dat dan in standje mega-turbo. Met zijn 35 kg gekte is dat wel een dingetje! Hij reageert vooral heel heftig op honden die hij niet kent. Bij bekende honden blijkt hij te beschikken over uitstekende hondentaal en -manieren, maar bij vreemde honden weet hij niet wat hij moet en gaat dan over tot de aanval. Met veel training heb ik hem nu zover dat hij zich eerst naar mij wendt (en dan wat lekkers krijgt), waardoor het hanteerbaar wordt. Op een trainingsveld kom ik nog steeds niet heel ver, hoewel we daar ook heel langzaamaan verbetering realiseren. Maar door dit gedrag en zijn onvoorspelbaarheid (hij kan in een split second ineens besluiten toch aan te vallen), kan ik eigenlijk niet normaal met hem trainen.
Qua jachtinstinct lijjkt Lasse een wat normalere houding te hebben dan Ellis. Ik ben er erg alert op, maar bij fietsers en hardlopers vertoont hij niet meer dan normale belangstelling en gaat doorgaans lekker zijn eigen gang. Wild is hij dan wel weer gek op. Vooral watervogels opjagen en dan heen en weer rennen langs de waterkant vindt hij geweldig. Hoewel hij niet die fixaties ontwikkelt die zijn moeder heeft, had hij dat helaas wel voor de twee nieuwe katten die ik in huis gehaald heb. Hij was er zéér fel op en dat hield hij een jaar vol! Nu heb ik die energie weten af te leiden op een speelgoedbeer. Dat werkt dermate stressregulerend, dat hij eigenlijk ook niet zo heel erg meer reageert op de katten.
|
De plannen met Lasse waren niet veel anders dan met mijn andere honden: obedience, IGP, canicross en verder alles wat zich voordoet. Ik ben met IGP begonnen, maar hij draaide met het pakwerk dermate door, dat dit gevaarlijk werd, dus ben ik daarmee gestopt. Hij blijkt wel een prima speurder te zijn en dan zie je een totaal andere hond: rustig en geconcentreerd werkt hij het spoor uit. Hij heeft er ook veel plezier in, dus neuswerk zal hij blijven doen. Ik ben met hem in detectie begonnen en daar heeft hij inmiddels ook het eerste level behaald. Voor obedience oefeningen is hij heel goed te motiveren, maar daar loop ik tegen het probleem aan dat hij niet met andere honden op het veld kan. Toen hij de leeftijd had heb ik hem samen met zijn moeder meegenomen met canitrailen. Ook daarvoor heeft hij een groot talent. Hij liep direct naast haar mee alsof hij nog nooit anders gedaan had. Inmiddels heeft hij trails van ruim 20 km gedaan. De eerste kilometer is lastig, dan trekt hij door zijn enthousiasme teveel, maar daarna is hij een droomhond, die de hele route keurig door blijft gaan. Ik heb eenmaal met hem een canicross wedstrijd gedaan, maar daar waren de andere honden weer het probleem. Verder is hij inmiddels zó beresterk geworden, dat ik hem niet meer samen met Ellis durf mee te nemen. Zodra er een ree of iets dergelijks mijn pad kruist, vliegen ze beide zó hard naar voren, dat ik dat niet meer kan houden. Omdat Pella dat gedrag niet vertoont, neem ik haar dan samen met Lasse mee.
Lasse is dus niet helemaal geworden wat ik gehoopt had. Hij is heel lief en ook nog eens super gehoorzaam, maar voor de sporten is hij ongeschikt door zijn reactieve gedrag. Om speurdiploma's te kunnen halen moet ik eerst VZH halen en dat wordt met afdeling B een probleem. Dus we speuren gewoon omdat we het beiden leuk vinden. En verder doen we canitrails. Zonder massastart is dat een prima optie en daar genieten we beiden van.
|
Laatst gewijzigd op: